Vlaamse jonge bekeerde ex-moslima geeft een waarschuwing aan alle jonge meisjes (15 Mei 2011)

Ik ben altijd met marokkaanse jongens samengeweest, en dan hoor je altijd over de islam, je groeit er eigenlijk in. Je hoort alleen maar goede dingen, nooit vertellen ze iets slecht.

Ik heb zelf een traumatische jeugd gehad, en zocht eigenlijk een houvast, een reden om te leven. Mijn toenmalige vriend vertelde me toen veel over islam, en dat het mijn leven zou veranderen. Ik ben toen begonnen met over de islam te lezen, op islamitsche forums, boeken etc. Dan kwam ik uit bij een lerares islam, zij had me toen veel geleerd, en heb bij haar ook mijn shahada gedaan.
 

Toen ging het allemaal in een stormloop moet ik zeggen, ik leerde bidden, las elke dag in de koran (ken 'm ondertussen zowat uit m'n hoofd). Meedoen met de ramadan ging echter niet hier thuis, dus ik was wel bang voor de hel toen. Na een tijd begon ik ook een hoofddoek te dragen, die ik dan 's morgens op de trein aandeed, en 's avonds terug uit wegens mijn ouders. Ik kreeg er wel complimentjes voor van andere moslima's op straat, maar de mannen bekeken me nog altijd als lustobject, hoofddoek of niet. (Dus BYE BYE 'bescherming').

Ik voelde me eigenlijk nog altijd hetzelfde als ervoor, niet echt een aanvulling in m'n leven zoals ze zeiden. Ik stond elke ochtend op voor het gebed, miste geen enkel gebed, kleedde me volledig volgens de voorschriften, dronk niet etc.

Maar op een avond was ik aan het nadenken, wat gebeurt er met m'n ouders als ze dood zijn? Ze gaan toch niet echt naar de hel? Ze zijn nog zo'n goede mensen! En moeder Theresa? Zij zit nu ook in de hel omdat ze geen moslim is? En toen begon ik eigenlijk een beetje door te draaien, ik kon nachten niet slapen, wou het maar niet geloven dat zij naar de hel zouden gaan. Toen ben ik beginnen lezen op andere islam forums, hiermee bedoel ik de zogezegde 'kritische' forums.

Ik geloofde eerst niet wat ik las, het kon toch niet dat Mohammed echt zo'n slecht man was? Ik las en hoorde er normaal alleen goede dingen over. Toen ben ik dus eerst de bronnen gaan natrekken van die sites, 'bestaat die hadith wel echt?' 'Is dit verzonnen'?
Maar ja, het was dus waar. Ik lag toen echt in de knoop met mezelf, ik ben gestopt met bidden, want NO WAY dat ik in een godsdienst zou geloven waarvan de profeet zo’n slecht mens was. Van Aisha wist ik wel, maar het werd door moslims zo mooi uitgelegd.

Mijn eerste dag zonder hoofddoek terug naar school was eigenlijk een hel, vuile blikken dat ik kreeg, 1000en vragen. Uiteindelijk toen ik ervoor uitkwam dat ik was weggegaan van de islam, werd ik genegeerd, ze praatten niet meer met me, en als ze tegen me praatten, schelden ze me uit, dat ik naar de hel ga, dat ik de ergste straf verdien enz... Zelfs gewone 'ongelovige' vlaamse meisjes, bekijken me vies en schelden me uit omdat ik kritiek gaf op de islam. Het was helemaal geen kritiek! Het is de waarheid! Ik word zelfs racist genoemd. Racist? Ik heb géén enkel probleem met afrikanen en noem maar op. Waarom? Omdat zij geen moslim zijn, omdat zij me als een mens bezien, net als ik hen. Terwijl Moslims me bezien als een varken.. Het meest onreine...

Ohja, mijn vriend toen, sloot me zo goed als op, ik mocht zelfs niet met vriendinnen omgaan, geen open kleding, en dit was al voor ik moslim was geworden toen.. Ik heb angst voor de toekomst, ik weet niet of ik wel nog kinderen wil, ik wil niet dat zij opgroeien omgeven door moslims, levend in de shariah...

Ik wou mijn getuigenis beëindigen met een waarschuwing :

Aan alle meiden, hoe lief je moslim vriend ook doet, geloof hem niet, ze bedriegen je, zullen nooit met je trouwen, je bent maar een blanke h**r in hun ogen.