Ik ben als moslim in een gematigde familie geboren. Ik herinner me nog dat mijn moeder geen islamitische sluier droeg, zoals trouwens de meeste vrouwen van haar tijd dat niet deden. Ostentatieve tekens van religieuze levensbeschouwing waren eerder zeldzaam. We waren nog steeds onder de invloed van de schokgolf van de jaren ’60 /’70 en de golf van het vrijheid en rebellie tegen dogma’s en obscurantisme. We waren eerder goed op weg naar het progressieve en moderniteit.

Spijtig genoeg werd deze vooruitgang belemmerd door economische, culturele en sociale factoren die de zucht naar vrijheid aan de zuidelijk kust van de Middellandse Zee, stopte. Volgens mij zijn ellende en de stagnerende economische groei een vruchtbare voedingsbodem om onwetendheid en obscurantistische ideeën te verspreiden en een dictatuur te installeren die elke oppositie de kop indrukt. De soms gespannen relatie met het Westen, beschreven als de imperialistische kolonisator, zorgt ervoor dat de invoering van secularisatie tegengehouden wordt omdat het Westen daarmee dikwijls geassocieerd wordt.

Deze kleine inleiding is nuttig om te schetsen hoe mijn kindertijd en jeugd verlopen is en de factoren te verklaren die de rest van mijn leven zullen bepalen.

Al op zeer jonge leeftijd kwam ik in contact met de islam door mijn familie en op school. Net zoals alle kinderen was ik nieuwsgierig en stelde ik me existentiële vragen, eenvoudig geformuleerd: ik wilde weten waar we vandaan kwamen en wat de dood was. Als antwoord op deze vragen kreeg ik religieus-dogmatische antwoorden: het is God die ons geschapen heeft, … na de dood begint er een nieuw leven waar iedereen naar zijn daden in het leven op aarde wordt beloond, God is almachtig … de hersenspoeling was toentertijd voor mij al begonnen.

Tijdens mijn adolescentie was ik een min of meer praktiserende moslim, nogal terughoudend en verlegen. Ik hield ervan om naar de moskee te gaan, maar was niet diegene die de meeste toewijding toonde. Ik hield vooral van het gevoel om bij een gemeenschap te horen, het gevoel van broederschap, maar daarnaast ook het heerlijk pretentieus gevoel om bij de elite van de gelovigen, door God gezegend, te behoren.
 
Hoewel ik het met gesloten ogen eens was met de stellingen van de Islam bleef ik een relatief open en nieuwsgierige jongen, en een gretige lezer. Ik denk dat het vele lezen mijn belangrijkste bescherming was tegen de schadelijke effecten van de religie, zodat ik niet in extremistische kringen terechtgekomen ben. Ik zou vaak atheïstische standpunten lezen die me aan het denken zetten, maar de sociale conditionering en het effect van de islamitische hersenspoeling was sterker dan mijn pogingen tot zeer bescheiden reflectie.

Op mijn 20e zag ik de kans om het ouderlijk huis te verlaten, te reizen naar een vreemd land en mijn wetenschappelijke studies voort te zetten. Mijn verblijf in Frankrijk had een aanzienlijke invloed op mezelf, mijn wereldbeeld, het leven en de godsdienst. Voor de eerste keer in mijn leven ontmoette ik mensen die openlijk atheïst waren en ik besefte dat het niet zo’n slechte en lafhartige mensen waren …

Na enkele jaren in Frankrijk was ik een seculaire gelovige geworden. Ik was tot de conclusie gekomen dat religie zich tot de privésfeer moest beperken. Ik besefte door de dagelijkse ervaringen in het leven dat religieuze mensen de neiging hadden om intolerant te zijn en heel vaak hypocriet waren, omdat ze religie als een scherm gebruiken om hun fouten te verbergen of als rechtvaardiging voor hun eigen – niet altijd de meest nobele – doeleinden. De islamitische hoofddoek was volgens mij toen al een instrument om de vrouwen te kleineren. Net zoals opvallende religieuze symbolen zoals de baard en bepaalde soorten kleding een uitvlucht zijn om een valse schijn van goed gedrag en onberispelijk zeden te geven.

Hoewel ik zeer kritische standpunten ten opzichte van religie alsook de interpretatie van religieuze teksten innam, beschouwde ik mezelf destijds nog als moslim. Ik durfde de sprong niet te wagen om de islam af te zweren. Zeker omdat een dergelijke standpunt niet eenvoudig was en ernstige gevolgen kon hebben. Maar het feit is dat ik met het verstrijken van de tijd, studie en literatuur meer en meer punten tegenkwam die aangaven dat het menselijke en het kunstmatige karakter van de islam verzinsels waren om de massa te controleren en om de arabisch, imperialistische expansie te rechtvaardigen.

Ik ontdekte ook de schandalige details uit het leven van de stichter van deze religie: zijn huwelijk met een jong meisje die slechts 9 jaar oud was terwijl hij zelf 53 jaar oud was! Zijn bloedbad van Banu Qoraidha, zijn huwelijk met Safiah na het afslachten van haar stam, haar vader, oom en echtgenoot ... , zijn meerdere twijfelachtige huwelijken, zijn oorlogen, zijn afkeer van vrouwen, enz. Daarenboven stootten mij ook de onwaarheden en de onzin in de Koran tegen de borst. In een boek dat bedoeld is als een goddelijke boodschap aan de hele mensheid, wordt verkondigd dat de zon ondergaat in een modderige poel, dat sperma afkomstig is van een plaats tussen de ribben en de wervelkolom, dat de aarde in zes dagen is geschapen.

Bovendien heeft dit boek me niets anders dan ergernis gemengd met een gevoel van afschuw en walging gebracht.

Gezien alle duidelijke argumenten die de donkere kant van de islam kenmerken als achterlijke religie, onverenigbaar met de moderne morele waarden en rekening houdend met een opeenstapeling van duidelijke bewijzen dat het een menselijke product is, heb ik besloten om mijn geloof af te zweren en mezelf tevreden te stellen met een theïstische positie buiten alle religies. Deze positie keerde zich geleidelijk aan naar het atheïsme wat ik persoonlijk prettiger, meer verdedigbaar en overtuigender vind.